Храм асвячоны 11 верасня 1866 года. Пабудаваны на месцы, дзе з пачатку 16 стагоддзя стаяла Прачысценская царква. У 1839-1844 годзе ўсе лагойскія цэрквы вярнуліся ў праваслаўе. Выглядалі яны даволі дрэнна. З-за недахопу сродкаў на іх аднаўленне па хадайніцтве графа Канстанціна Тышкевіча, уладальніка мястэчка Лагойск, было вырашана ўзвесці адзін каменны храм.
У “апісаннях цэркваў і прыходаў Мінскай епархіі «(1864 год) дадзена наступная характарыстыка новавазведзенай царквы:” будынкам каменная, уладкаваная даўгаватым прамавугольнікам з адным адкрытым купалам на сярэдзіне будынка і званіцай у франтоннай частцы… Унутраная змяшчальнасць прыстасаваная на 700 чалавек… іканастас пафарбаваны ў светла-блакітны колер з пазалочанымі карнізамі і рамамі, складаецца з 20 абразоў, размешчаных у два рады. Акрамя гэтага, маецца мясцовашанаваны абраз Божай Маці, велічынёю ў паўтара аршына, упрыгожаная срэбным акладам. У званіцы змяшчаецца пяць званоў: адзін у 10 пудоў, другі ў 6 пудоў, тры званы вагой кожны каля 35 фунтаў».
У 1885 годзе быў асвечаны другі прастол, уладкаваны з паўночнага боку – у памяць Нараджэння Прасвятой Багародзіцы. Настаяцелем з 1857 па 1888 гады быў святар Іаакім Хруцкі, яму дапамагаў а.Іосіф Салаўевіч. Менавіта ў гады іх служэння будаваўся храм. Потым менш за год настаяцелем быў а. Лука Ржэцкі.
У 1889 годзе настаяцелем стаў а. Васіль Вержбаловіч, які праслужыў тут, калі не лічыць вымушаных перапынкаў, больш за 60 гадоў, узнагароджаны за гэты час наперстным крыжам і званнем мітрафорнага протаіерэя (памёр у 1952 годзе). З 1894 года яму пачаў дапамагаць а. Аляксандр Смоліч, які выдатна выкладаў Закон Божы ў Сялецкай земскай школе, памёр ён у 1919 ці 1920 гадах ад атручвання газамі на нямецкім фронце. Перад 1917 годам за храмам лічылася больш за 600 двароў. Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі крыху больш за дзесяцігоддзе храм яшчэ дзейнічаў. У канцы 20-х гадоў а. Васіля арыштавалі і выслалі ў лагер, адкуль ён вызваліўся толькі напярэдадні вайны. Закрытую царкву прыстасавалі пад збожжасховішча. У 1941 годзе падчас фашысцкай акупацыі вернікі адкрылі свой храм, і да гэтага часу службы не спыняліся.
Настаяцелямі храма былі:
1942 – 1944 г. г. – а. Антоній Зубовіч
1944 – 1949 г. г. – а. Васіль Вержболович
1949 – 1950 г. г. – протаіерэй Мікалай Дзям’янавіч
Студзень-жнівень 1950 г. – Ігумен Іосіф Стулевіч
Жнівень-снежань 1950 г. – протаіерэй Аляксій Данілевіч
1950 – 1951 г. г. – святар Валянцін Дейнеко
1951 – 1952 г. г. – святар Ігар Зелезняк
1952 – 1957 г. г-святар Дзімітрый Хмель
Снежань 1957-люты 1958 г. г. – ігумен Ігнат Кударэнка
1958 – 1978 г. г. – протаіерэй Уладзімір Жыткоўскі (малодшы)
1978 – 1982 г. г. – святар Уладзімір башкіраў
З восені 1982 г. – 2019г. – протаіерэй Уладзімір Зімніцкі, які 21 снежня 2003 года атрымаў званне мітрафорнага протаіерэя.
З 10 верасня 2019г. – протаіерэй Уладзімір Шэйдак.
